Studio 18 | Binnenstedelijke transformatie van kantoor naar appartementen | Eindhoven

Huize Oudeweg, een gemeentelijk monument en onderdeel van de Stichtse Lustwarande, is gelegen aan de Driebergsestraatweg in Doorn. Deze villa kent een lange geschiedenis waarin gebruik en functies meerdere malen in belangrijke mate zijn gewijzigd. De villa is in 1836 gebouwd, op de plek waar de hofstede Oudeweg heeft gestaan, door de toenmalige eigenaar van kasteel Sterkenburg, liggend ten zuiden van deze buitenplaats. In 1905 werd door de nieuwe eigenaar opdracht gegeven tot een grote verbouwing. Hierbij werd onder meer de ingang verplaatst van de zuidgevel naar de noordgevel om de hoofdentree van de villa met allure te kunnen laten aansluiten op de Stichtse Lustwarande. Aan de nieuwe achtergevel is op de plaats van de oude entree, op beletage, een veranda met balkon aangebouwd. In 1960 is huize Oudeweg herbestemd en verbouwd tot kantoor, maar momenteel wordt de villa weer bewoonbaar gemaakt door de huidige eigenaren.

Daarnaast is onderzocht hoe het gebouw een positieve bijdrage kan leveren aan het straatbeeld van de Dr. Berlagelaan, de Frankrijkstraat en het kruispunt als geheel.

Het gebouw is in 1964 als woonhuis ontworpen. In 1987 is de bestemming van wonen veranderd in kantoren waarbij een groot deel van de tuin is dicht gebouwd en het woonhuis is verbouwd tot kantoor. In deze periode heeft ook de directe omgeving een groei in bouwvolume doorgemaakt. De schaal van de woningbouw wordt afgewisseld door een grotere schaal van kantoorgebouwen op de hoeken van het kruispunt. De bebouwingshoogte van de woningen varieert van 2 tot 3 bouwlagen, waarbij kenmerkende gestapelde blokmassa’s uit de jaren ’60-’70 de boventoon voeren.

In het concept wordt het oorspronkelijke woonhuis als hoofdmassa aangemerkt. De massa wordt met 1 bouwlaag verhoogd en sluit daardoor aan op de schaal van de gebouwen rondom het kruispunt. Het bijgebouw aan de oostzijde wordt met 2 bouwlagen verhoogd en staat los van de hoofdmassa. Door de terug liggende gevellijn van het bijgebouw sluit deze in hoogte aan op de hoogte van het naastgelegen woonhuis. De bouwlagen zijn ten opzichte van elkaar in diepte gevarieerd, waardoor mogelijkheden ontstaan voor de toekomstige gebruikers om elkaar te ontmoeten of juist niet te ontmoeten. De wijze van aansluiten van de bijgebouwen op de hoofdmassa versterkt de hoekpositie en vormt als geheel een kenmerkend volume in de nieuwe stedenbouwkundige situatie.